Bakteriler ,virüsler,mikroplar hayatımızın her alanında. öncelikle bunu unutmamaız gerekiyor ve böyle yaşam alanlarına sahipken hastalık kapmadan ama takıntılı çocuklarda yetiştirmeden yaşamayı öğrenmeliyiz diye düşünüyorum.
bazı anne babaların,aile büyüklerinin bebekleri ve çocukları tamamen bakterilerden arındırılmış,steril ortamlarda yetiştirmeye çalışma çabalarını anlamsız ve gereksiz buluyorum. neden mi? bebekler belli gelişim aşamalarından geçiyorlar. ilk olarak ellerini keşfediyorlar ve tadına bakıyorlar sonra elleriyle tutabildikleri nesneleride bu şekilde keşfe başlıyorlar ,ve bunu emekleme ,yürüme gelişimleri izler.bebeğinizin yerde vakit geçirerek dönmeyi sonrada emeklemeyi öğrenir. bu gelişim aşamlarında mikroplarla karşılaşırlar ve bağışıklık sistemleride güçlenir. işte bu noktada engel olup ,gereksiz müdahalelerde bulunursanız ,daha önce mikropla karşılaşmayan çocuğunuz ilk mikrop karşılaşmasında yataklara düşecek kadar hasta olur,ondan sonra daya antibiyotikleri.
ben rahat bir anneyim. pis değilim ama takıntılı da değilim. bebeğimi dış dünyadan uzaklaştırmadan büyütmeye çalışıyorum. yerlerde emeklemesinin ev ortamında birşeyleri ağzına götürmesinin benim için sakıncası yok. evimi gerekli ve yeterli derecede temiz tutuyorum çünkü. ahmet pimpirikli bir baba ve biz bu noktalarda ters düşüyoruz. dışarıda parkta vakit geçirsek hemen ellerini silip yıkama derdine düşüyor. ben istemiyorum çocuğumun takıntılı bir tip olmasını. temzi olmak takıntılı olmak değil çünkü.
çocuklarımıza temiz olmayı öğretmeliyiz. temiz olmak hastalıklardan korunmanın en önemli yolu. mikroplar ençok toplu taşıma araçları,tuvaletler ,asansörlerde karşımıza çıkıyor. umumi tuvaletler çok pis. çocuklarımıza doğru el yıkama alışkanlığı kazandırmak şart. nerelerde temizliklerine ekstra özen göstermelerini öğretmemiz şart diye düşünüyorum.
dengeyi iyi kurmak gerekiyor. temiz ama takıntı boyutuna taşımamak gerekiyor. çocuğumza da bunu aşılamak görevimiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder