Bir Hayata Merhaba Hikayesi....

Güzel geçirilmiş bir hamilelik sürecinden sonra 37.haftada izne ayrılıp evde son hazırlıkları tamamlayıp doğumu beklemeye başladım. son haftalarda doktor kontrolleride sıklaşmaya başlar. biizm ballı mucizemiz hızla büyüyor ve kilo alıyordu. doktorum iri bir bebek olduğunu hep dile getirdi ama ben yinede normal doğumda ısrarlıydım.

doğum iznine ayrıldıktan sonra annemde yanıma gelmişti. eee artık kocaman göbeği olan biriydim. annemle hergün  saat yürüyüş yaptık evim merdivenli hergün o merdivenleri inip çıktım ama biizm ballı mucizenin annesinin karnını terketmeye hiç niyeti yoktu.

40. haftadaki doktor kontrolünde doktorum minimum 4 kg olacak bekmeye gerek yok artık dedi ve günü kararlaştırmamı istedi. 29 ekim cumhuriyet bayramıydı 31 ekim ise evlilik yıldönümümüzdü. cumhuriyet çocuğu olsun dedik ve sabah için söleştik. nasıl bir heyecan anlatamam size büyük buluşmaya birkaçgün kalmıştı.

vee o birkaçgün inanın geçmek bilmedi. epidural sezeryan olacaktım. son gece eşimle hamile olarak son kez dışarı çıktık uzun uzun konuştuk akşam uyumak çok zor oldu. doktorumla saati 08:00 olarak belirlemiştik. sabah erkenden hazırlanıp yola koyulduk.

hastanede bana ön kontroller yapıldı. annem babam eşim kayınvalidem herkes okadar heyecanlı ki ve tabiiki birde fotoğrafçımız en özel kareleri hatıralaştırmak için yanımızdaydı.
beni gülerek ama gözyaşları ile ameliyathaneye uğurladılar. insan hem mutlu hem buruk hem heyecanlı bir sürü duygu selinin içerisinde oluyor.

doğuma eşimde girecekti. ameliyathane girişinde doktorumu görünce rahatladım. beni hazırladılar epidurali taktılar heyecanım tavan yapmıştı. anestezi doktoru sakin olmamı hep yineledi. ben hazırlanınca eşim yanıbaşıma gelmişti.

doğum başladı.... inanın dakikalar geçmek bilmiyor. ballı mucüzenin çıkmasını beklemek... neye benziyor yanıma gelince ne yapacak kafamda bir sürü düşünce...
ve evet bizim tosuncuk çıktı doktorum temizlemeden önce perdeden " bak iste burada" dedi.
sonrasında biizm oğlan ağlamaya başladı bende başladım tabii...

okadar güzeldi ki öyle büyük bir mutlulukki. yanıma getirdiler o an işte dünyalara bedel. ilk buluşma."hoşgldin annecim" dedim. sonra eşim çıktı. kontroller için bebeği aldılar. ben kaldım son işlemlerim için.

anestezi doktoru "iyimisin" dedi. "iyiyim sadece oğlumu çok özledim "dedim. evet insan gerçekten dakikalar sonra bile özlüyormuş. annelik çok güzel o koku dünyalara bedel.
dünyamıza hoşgeldin ömer çağan.