Ömer çağan 11 aylık. Hayat yolunda koskoca 11 ay geçirdi. Bir bebek için ardarda gelen çok fazla deneyime tanıklık etti. Büyümek ve bu dünyaya alışmak elbet bazen onuda yordu. ama en çok beni yordu galiba. Zor günlerin çoğunu geride bıraktık biz. hayatımız artık daha düzenli ve daha keyifli. İlk 6 ay zordu ve o zamanlardan karaladığım bir yazıyı düzenleyip paylaşmak istedim.
Ben "anne" oldum ve herşey böyle başladı. kendi kendime şikayetleniyorum bazı günler içimdeki isyanı durduramıyorum. evet sağlıklı bir evlat sahibiyim ama içimdeki bu isyana git diyemiyorum.
Ben hep sınıf birincisi Nihan dım. hatta bazen okul birincisiydim. her organizasyonun yıldızıydım. dünyalar güzeli bir gelin oldum. herkes bana imreniyordu ya. iyi bir işim vardı. işimde çok başarılıydım. kısa zamanda iyi yerlere gelmiştim ya. iş yerimin adı geçtimi herkesin aklına Nihan da geliyordu ya. şimdi noldu? kafana eseni yapan sen aynada kendine bakınca uykusuzluktan morarmış gözler donuk bir yüz ve kusmuk kokulu kıyafetler.
evet benim dünyalar güzeli sağlıklı bir bebeğim var. şükretmeyi biliyorum ama aynı zamanda normal bir insanım ben. kadınım ben yine kadın olmaya çalışıyorum işte. ayların ayları kovaladığı çok hızlı akıp giden bir hayat yaşıyorum. bazen bu hızda dengemi bulamıyorum akıp gidiyoruz.
koskoca 5 ay oldu ben doğum yapalı. koskoca 5 ay nasıl geçtiğinin farkına bile varmadım. uykusuz geceler gaz sancıları,emdi emmedi sorunları falan filan. 5 ayda dünyada neler neler değişir. 5 koskoca ay.
günlerim oğlum etrafında geçiyor. evime bile zaman ayıramıyorum. kendime hiç zaman ayıramıyorum. yok olmuyor. kuaföre gidemiyorum. makyaj yapamıyorum. çoğu gün üzerimi bile değiştiremiyorum. sağlıklı beslenemiyorum, düzenli zaten uyuyamıyorum,kitap okuyamıyorum,beklediğim o güzel filmlere gidemiyorum,içki içip kafamı dağıtamıyorum hiçbirşey yapmadan bacaklarımı uzatıp oturamıyorum yarım saat sonra oğlum uyanıyor olmuyor,kocama sarılıp uyuyamıyorum,alışverişe gidemiyorum,uzun zaman alan yemekleri yapamıyorum,oje süremiyorum,parfüm sıkamıyorum,dergi karıştıramıyorum,tuvalete bile gidemiyorum bazı günler,hiçbirşey düşünmeden boş boşbile oturamıyorum.
herşey yoluna girecek mi? eskisi gibi olacak mı hayatım ben yine nihan olabilecekmiyim?
diye karalamışım. şimdi okuyunca o günler aklıma geldi. evet zordu bir tempoya kapılıyorsunuz ve günleriniz anlamadan bitiyor geçiyor. ama zor annelik part-time değil 24 saat sonuçta ve kolay geçmiyor.
ama geçiyor o zorluklar yerini yavaş yavaş başka şeylere bırakıyor ve siz zamanla unutuyorsunuz. yavaş yavaş eski hayatınıza dönüyorsunuz demek için bu yazıyı yazmak istedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder