Mükemmel Anne Diye Birşey Var mı?....

Bazen insanlar mutluyu ve mükemmeli oynar.

Anne olduğum ilk günlerde bu yalan yüzünden hayatım çok çok çok zor olmuştu. Tuvalete kucağında bebeği ile giden , uyuyan bebeğini ana kucağında banyoya koyup ancak öyle duş alabilen , bir kuru tost ve ağzına atabildiği iki zeytine kahvaltı diyen tek anne benim zannediyordum çünkü. Çünkü kimsenin kusmuk kokulu çamaşırlarının bir türlü makinaya atılamadığını, süpürgenin bebek uyanıkken fırsat bulunup açılamadığını ve bebek uyurken uyanacak ve iki dakika dinlenme fırsatını kaçıracağım korkusuyla yine süpürge açılamadığını duymamıştım  ve bunlar sadece benim başıma geldi zannediyordum.

Etrafım mükemmel annelerle doluydu bense ne evime ne kendime yetebiliyordum.

Sanki diğer annelerin evleri derli toplu, saçları fönlü, elleri manikürlüydü. Herkesin bebeği yatağına koyunca uyuyor sadece benimki saatlerce emiyordu. Herkesin bebeği deliksiz uyuyor benimki ise şanslıysam 1,5 saaate bir kalkıyordu. Herkes anneydi ve çok mutluydu. Bense darmadağın saçlarımla ,uykusuzluktan morarmış gözlerimle ,kusmuk kokulu geceliklerimle ayna karşısına geçtiğimde sadece vicdan azabı duyuyordum.

Halbuki dünyaya getirdiğim bu harika şeyi çok seviyordum. Sevgim öyle büyüktü ki yaşadığım hiç birşey zor gelmiyordu. İyi bir anne olabilmek için sürekli okuyor , öğreniyor ama kendimi hep eksik hissediyordum.

Sonra farkettim ki bütün anneler aynı şeyi yaşıyor. Çocuğu büyümüş olanlar o günleri çoktan unutuyor. Yeni annelerde mükemmeli oynamak zorunda hissediyor kendini.

Anne hafızası garip birşey. Oğlum 14 aylık ve o günleri hatırlamam için dönüp yazdıklarıma bakmam gerekmeye başladı. Halbuki hayat öyle zordu ki benim için. Uykusuz geceler , yapılamayan banyolar ,yenemeyen yemekler. Benim aklımda kalanlar ise; ilk gülüş, ilk adım ve aramızdaki harika bağın bana hissettirdikleri

Bizde çocuk büyüttük diyenlerin tamamı, yaşadıklarının hepsini çoktan unutmuş oluyor. Anne dışında referans alınabilecek kimsede yok ,annenin ne yaşadığını ne hissettiğini de kimse bilmiyor ve görmüyor.

Gebelik testinde pozitif sonucu gördüğü anda; annenin hayatı , tüm alışkanlıkları , bedeni ve ruhu değişiveriyor.

Çocuk sahibi olmak zor. Çocuğuna ne kadar büyük sevgi duyarsan duy , hep veren olmak ,tüm günün aynı sarmal düzende geçmesi , beyninin bir kısmının sadece onunla ilgili çalışması zor.

Mükemmellik maskesi takmak yerine, mutsuzluğunu,yalnızlığını , yaşadığın zorluğu anlatmaya başladığında mükemmel olmayan ama gerçek bir anne oluyorsun. Ve işte o zaman farkına varıyorsun aslında mükemmel anne diye bir şey yok Ve farkına varıyorsun ki yorgun ama tam da olması gerektiği gibi bir annesin.